ในปี 2009 ที่บ้านนวกสถาน พ่อได้ปฏิญาณตนครั้งแรกในการเข้าสู่คณะแห่งพระเยซูเจ้า (เยสุอิต) สิบหกปีต่อมา หลังจากใช้ชีวิตตามจิตตารมณ์ของคณะ พ่อก็ได้รับโอกาสที่ล้ำค่าในการเป็นสมาชิกถาวรของคณะ คำเชิญสำหรับคำปฏิญาณสุดท้ายนี้ทำให้พ่อหยุดไตร่ตรองถึงการเดินทางอันยาวนานที่ได้ผ่านมาในช่วงหลายปีนั้น การเดินทางอันยาวนานนี้ได้ให้ประสบการณ์ และการดิ้นรนมากมายที่ทดสอบคำสัญญาที่พ่อได้ให้ไว้ หลังจากการไตร่ตรอง พ่อเชื่อมั่นว่าพระเจ้าทรงเรียกพ่อให้รับใช้พระองค์ผ่านทางคณะเยสุอิต
พ่อรู้สึกขอบคุณที่การดำรงชีวิตแห่งความยากจน ความบริสุทธิ์ และความเชื่อฟัง ทำให้ความตั้งใจของพ่อที่จะรับใช้พระเจ้ามีความมั่นใจมากยิ่งขึ้น พ่อยังขอบคุณที่คำปฏิญาณเหล่านี้ซึ่งดูเหมือนจะจำกัด แต่กลับพัฒนาพ่อและพันธกิจของพ่อ พ่อเปรียบคำปฏิญาณเหล่านี้เป็นเสาค้ำยันสำหรับพืชเลื้อย ที่ช่วยให้เจริญเติบโตอย่างเหมาะสมและออกผลได้อย่างปลอดภัย
คำปฏิญาณสุดท้ายไม่ใช่จุดจบของการเดินทาง แต่เป็นโอกาสในการอุทิศตนเองอย่างเต็มที่แก่คณะเยสุอิต เป็นเวลากว่าทศวรรษ คณะได้บ่มเพาะและพัฒนาพ่อเหมือนดังแม่ คณะยอมรับทั้งจุดอ่อนและจุดแข็ง บัดนี้ ผ่านทางคำปฏิญาณสุดท้ายนี้ พ่อมีพื้นที่ในการบ่มเพาะและพัฒนาคณะ เช่นเดียวกับลูกที่ตอบแทนความรักแก่แม่ของตน พ่อขอบคุณสำหรับความไว้วางใจที่คณะได้ประทานแก่พ่อ ขอให้พ่อเป็นบุตรที่ทำให้คณะภาคภูมิใจ และนำเกียรติยศอันยิ่งใหญ่มาสู่พระเจ้าเสมอ
( จากใจ พ่อ วิน )
